Η τάξη μου

Γλώσσα

Οι μικροί ταξιδιώτες ανεβαίνουν στο βουνό. σελ.59

Ασχοληθήκαμε με τις δραστηριότητες 1,  7 και 8

Για εξάσκηση στην ορθογραφία έχουμε τις 7 και 8.

Εξάσκηση στην ανάγνωση όλο το κείμενο.

Ζαχαρίας Παπαντωνίου

Γεννήθηκε στη Γρανίτσα Ευρυτανίας τον Φεβρουάριο του 1877 και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Γρανίτσα, όπου υπηρετούσε ως δάσκαλος ο πατέρας του. Το 1890 έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Τελείωσε το γυμνάσιο και γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, την οποία δεν τελείωσε ποτέ. Παράλληλα σπουδάζει ζωγραφική. Αφοσιώθηκε από νωρίς στη

δημοσιογραφία (που ήταν το μεγάλο του πάθος), ως πολιτικός αρθρογράφος, χρονογράφος και συγγραφέας τεχνοκριτικών άρθρων. "Ακρόπολις", "Εφημερίδα των Συζητήσεων", "Σκριπ", "Χρόνος", "Εμπρός" ως ανταποκριτής της στο Παρίσι για τρία χρόνια στην οποία και δημοσίευσε τα Παρισινά Γράμματα τα οποία έκαναν μεγάλη εντύπωση όταν κυκλοφόρησαν μετά τον θάνατο του σε τόμο ως Φιλολογικά Χρονογραφήματα. "Παναθήναια", "Νουμάς", "Καλλιτέχνης", "Νέα Ζωή", "Νέα Εστία", "Ελεύθερο Βήμα" κλπ., είναι τα έντυπα που φιλοξένησαν γραπτά του. Αφοσιώθηκε από νωρίς στη δημοσιογραφία (που ήταν το μεγάλο του πάθος), ως πολιτικός αρθρογράφος, χρονογράφος και συγγραφέας τεχνοκριτικών άρθρων.
Το 1912 έως το 1917 γίνεται Νομάρχης στη Ζάκυνθο, στην Καλαμάτα και άλλες πόλεις από την κυβέρνηση Βενιζέλου και το 1919 διορίζεται διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης, όπου παρέμεινε 20 χρόνια. Το 1923 έλαβε το Αριστείον των Γραμμάτων και Τεχνών και το 1938 έγινε ακαδημαϊκός στην έδρα της Λογοτεχνίας, οπότε και εκφώνησε τον εισιτήριο λόγο του για τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο στη δημοτική γλώσσα.

«Καλότυχα είναι τα βουνά, ποτές τους δεν γερνάνε!
το καλοκαίρι πράσινα και το χειμώνα χιόνι… και καρτερούν την άνοιξη, τ’ όμορφο καλοκαίρι, να μπουμπουκιάσουν τα κλαριά, ν’ ανοίξουνε τα δέντρα, να βγουν οι στάνες στα βουνά, να βγουν οι βλαχοπούλες, να βγουν και τα βλαχόπουλα, λαλώντας τις φλογέρες». 

Περίληψη του βιβλίου "Τα ψηλά βουνά"

   Διαδραματίζεται περίπου το 1915 στις 30 Ιουνίου, ανήμερα των Αγίων Αποστόλων. Εκείνη τη μέρα μια παρέα παιδιών, ο Ανδρέας, ο Κωστάκης, ο Μαθιός, ο Φάνης, ο Γκέκας, ο Δημητράκης, ο Φουντούλης, ο Γιώργος και άλλοι που πήγαιναν στη έκτη Δημοτικού, αποφάσισαν να πάνε για ένα μήνα διακοπές στα ψηλά βουνά, για να συναντήσουν έναν φίλο τους που ζούσε εκεί. Με γέλια και τραγούδια ανέβηκαν στα μουλάρια και κατευθύνθηκαν προς τα ψηλά βουνά της Ρούμελης Πέρασαν πολλές περιπέτειες, είδαν ποτάμια, δέντρα και πολλά ζώα του δάσους. Έφτιαξαν καλύβες για να μείνουν και ο καθένας έκανε ότι μπορούσε για να συνεισφέρει στη ομάδα.

   Η ομάδα αυτή των  26 παιδιών μέσα στις ομορφιές της φύσης, φτιάχνει μια κοινότητα που προβάλλει το ομαδικό πνεύμα, την αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό, μαθαίνει να ξεπερνάει τις δυσκολίες της ζωής μέσω της συνεργασίας και της εκτίμησης απέναντι στον άλλο, πάντα με χιούμορ.

   Εκεί έρχονται σε επαφή με τους κτηνοτρόφους της περιοχής και φυσικά μέρα με τη μέρα γνωρίζουν και εξοικειώνονται με τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής. Όλη η συντροφιά είναι «δεμένη» και ξέρει πώς να αντιμετωπίσει κάθε λογής αναποδιά, ακόμη κι αν πρόκειται για μια καταιγίδα.

   Αυτά τα παιδιά εκεί μαθαίνουν τη ζωή του βουνού και τις συνήθειες των άγριων ζώων, τις λαϊκές παραδόσεις και τους μύθους και γίνονται δάσκαλοι για τον Λάμπρο, το μικρό τσοπανόπουλο που διψάει για μάθηση. Το μικρό τσοπανόπουλο αργότερα θα γίνει δάσκαλος εξαιτίας αυτής της μικρής παρέας, που θα τον πάρουν μαζί τους στην πόλη για να μορφωθεί. Η παρέα αυτή για να τον πάρει μαζί της ζητάει την άδεια από τον παππού του, ο οποίος στην αρχή δεν θέλει να αποχωριστεί τον εγγονό του, όμως στη συνέχεια το καλοσκέφτεται και δίνει την άδειά του.  Τα παιδιά φεύγοντας από το βουνό είναι λίγο πιο σοφά και εξοικειωμένα με τη φύση. Επίσης μαθαίνουν ότι πρέπει να φερόμαστε καλά στη γη για να μας φέρεται κι εκείνη καλά.

Μαθηματικά

Συνεχίσαμε την επανάληψη της 3ης ενότητας.
Έχουμε 3 επαναληπτικές ασκήσεις στο τετράδιο για το σπίτι.