Γλώσσα
Μια περιπέτεια για τον Ρωμαίο
Για το σπίτι έχουμε να ολοκληρώσουμε την περίληψη.
Για εξάσκηση στην ανάγνωση τις 3 πρώτες παραγράφους και από το ΤΕ την άσκηση 2 της σελίδας 7.
ΠΩΣ ΓΡΑΦΩ
ΜΙΑ ΠΕΡΙΛΗΨΗ
♦ Για να
γράψω μια σωστή
περίληψη
ΠΡΕΠΕΙ:
ΣΤΑΔΙΟ1°
1.Να
διαβάσω καλά και
να καταλάβω το
κείμενο που πρέπει
να πυκνώσω.
2.Να
υπογραμμίσω τις σημαντικές φράσεις ή
λέξεις (δηλαδή τις λέξεις-κλειδιά).
3.Να
φτιάξω τους πλαγιότιτλους κάθε παραγράφου.
ΣΤΑΔΙΟ2°
1.Να
γράψω στην αρχή
της περίληψής μου μια
φράση που να
παρουσιάζει το θέμα
του κειμένου.
2.Να
ακολουθήσω τη σειρά
του κείμενου.
3.Να συνδέσω
τους πλαγιότιτλους με συνδετικές
λέξεις. 4.Να
αναφέρω τον συγγραφέα.
Είναι πολύ απλό!
♦Πρέπει να «πυκνώσω» ένα κείμενο, δηλαδή να το ξαναγράψω με δικά μου λόγια κρατώντας μόνο τα σημαντικά σημεία που περιέχει.
♦Επομένως, η περίληψή μου θα είναι ένα νέο κείμενο που θα έχει το ίδιο περιεχόμενο με το αρχικό κείμενο, αλλά θα είναι μικρότερο.
Για να γράψω μια σωστή περίληψη
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ:
1.Να αντιγράφω το κείμενο (φυσικά και μπορώ να χρησιμοποιήσω λέξεις του κειμένου)
2.Να γράφω τα παραδείγματα, αν υπάρχουν
3.Να αλλάζω τη σειρά του κειμένου.
4.Να προσθέτω δικές μου απόψεις/ σχόλια ή πληροφορίες.
Θρησκευτικά
Όλα τα παιδιά μπορούν να γίνουν «σπουδαία»!
Δραστηριότητες
τήστε στην τάξη: ποιο είναι το βασικό θέμα των δύο τραγουδιών; Τι θέλει ο ήρωας του
τραγουδιού και τι τον δυσκολεύει; Ακούστε το τραγούδι ‘τα παιδιά κρατάν τον ήλιο’.
Τα συναισθήματα που σας προκαλεί είναι ίδια με αυτά που σας προκάλεσαν τα δύο
προηγούμενα τραγούδια; Σε τι άλλο διαφέρει;
Γιώργος Ζωγράφος - Μικρό παιδί
Μικρό παιδί σαν ήμουνα
Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο, μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί
Κι όταν η βαρυχειμωνιά
μου πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα
να ζεσταθούν στ’ αστέρια
Παιδί στα δεκατέσσερα
κλέψανε τη χαρά μου, μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη φωτιά
τον ήλιο στη καρδιά μου μικρό παιδί
Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο μικρό παιδί
το γέλιο είχα συντροφιά
στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί
Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο, μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί
Κι όταν η βαρυχειμωνιά
μου πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα
να ζεσταθούν στ’ αστέρια
Παιδί στα δεκατέσσερα
κλέψανε τη χαρά μου, μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη φωτιά
τον ήλιο στη καρδιά μου μικρό παιδί
Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο μικρό παιδί
το γέλιο είχα συντροφιά
στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί
Νίκος Ξυδάκης - Ο Φιλομαθής Πτωχός
Βιζυηνός Γεώργιος Μ.
Ὁ φιλομαθὴς πτωχὸς
1872 Αὐγούστου 30.
Ἀλλοίμονο!
εἶμαι φτωχὸ
σ' αὐτοῦ τοῦ κόσμου τὸν τροχό! εἶμ' ὀρφανὸ καὶ ξένο!… κι' ἀγράμματο θὰ μένω!
Τοῦ κάκου
λὲν - Ὑπομονή·
πολλοὶ σὰν σένα ὀρφανοὶ καὶ δύστυχοι καὶ ξένοι, δὲν ἔμειναν θαμμένοι. -
Τοῦ κάκου,
Γιατί 'κείνοι 'κεῖ
ἦσαν τῆς Τύχης ἐδικοί, μὰ 'μένα τὸ καϋμένο… μ' ἔχει λησμονημένο!
Καὶ νά.
Ὠρφάνεψα μικρό,
καὶ τῆς ξενούρας τὸ πικρὸ μὲ τράνεψεν ἀγιέρι καὶ τοῦ Θεοῦ τὸ χέρι.
Ἀγάπησαν
ἄλλοι φλουριά,
ἄλλοι νὰ τρέχουν μὲ βεριὰ καὶ μ' ἀψηλὰ καπέλα χωρὶς δουλειά. Τί τρέλλα!
Τῆς
Ἀφροδίτης τὸ παιδὶ
οἱ ἄλλοι, κι' ἄλλοι ὀπαδοὶ τοῦ Βάκχου νὰ 'πεθάνουν κι' ἄλλοι ἄλλα νὰ κάνουν.
Ἀγάπησε
καὶ τ' ὀρφανό,
Θεέ μου, τί πολὺ πονῶ! τὰ γράμματα νὰ μάθῃ, χίλια κακὰ κι' ἂν πάθῃ.
Μ' ἄπληστο
στόμα ἀρχηνᾷ
τὰ νάματα τὰ φωτεινὰ τοῦ Παρνασσοῦ νὰ πίνῃ μὲ τόση εὐφροσύνη!…
Ἄν φταίγω
τ' ἄκακο ἐγὼ
φωτιὰ νὰ πέσῃ νὰ καγῶ· θαρροῦσα πῶς χορταίνει ἐκεῖνος ποῦ μαθαίνει.
Δὲν ἤξερα
πῶς τ' ἀργυρὸ
τῆς Κασταλίας μας νερό, σὰ μιὰ φορὰ τὸ πιοῦμε αἰώνια τὸ διψοῦμε!
Τόρα ἡ
ψυχή μου λαχταρᾷ,
μὰ δὲ βαστῶ οὔτε παρᾶ νὰ 'πάγω 'κεῖ 'ποῦ τρέχει τὴν γλῶσσά μου νὰ βρέχῃ!…
Μὲ εἶπαν
πῶς ἐδὼ πολλοὶ
σὰ ἰδοῦν ἕν' ἄτυχο πουλὶ ποῦ ἀγαπᾷ τὰ φῶτα δὲν «τῷ γυρνοῦν τὰ νῶτα.»
Ἔ, νὰ
λοιπόν! Στὸ ἀψηλὸ
κατώφλοιό σας κι' ἐγώ, δειλὸ ἐκάθησα πουλάκι μ' αὐτὸ τὸ τραγουδάκι.
Ὦ σεῖς,
τοῦ γένους οἱ τρανοί,
ἡ Τύχη ὅλα τὰ φθονεῖ, καὶ τίποτε δὲν μένει πιστὸ στὴν οἰκουμένη.
Δὲν σᾶς
ζητῶ οὔτε ψωμί,
οὔτ' ἕνα ῥοῦχο στὸ κορμί· Διψῶ! διψῶ τὴ θεία ἀληθινὴ Παιδεία!
Σεῖς
ψάλλετε σ' ὅλη τὴ γῆ.
- Ἀνάφτουμε οἱ ἀρχηγοί, εἰς τὴ γρῃὰ Ἑλλάδα, τῆς προκοπῆς τὴ δᾷδα.
Καὶ σεῖς,
ὦ Ἀχαιῶν παιδιά,
τοῦ Ἑλικῶνος τὴν ποδιὰ εἰς τὸ ἑξῆς ἀφῆτε καὶ στὴν κορφὴ ἀναβῆτε. -
Καὶ 'γω νὰ
μείνω τ' ὀρφανό;
μαρτύρομαι τὸν οὐρανό! εἶμαι παιδὶ Ἑλλήνων! εἶμαι βλαστάρι 'κείνων!
Σ' αὐτοῦ
τοῦ κόσμου τὸν τροχὸ
ναί, ἐγεννήθηκα φτωχό. Μὰ Ἕλλην ὑπομένει ἀπαίδευτος νὰ μένῃ;…
Ὦ σεῖς,
τοῦ γένους οἱ τρανοί,
ἡ Τύχη ὅλα τὰ φθονεῖ καὶ τίποτε δὲν μένει ἐδὼ στὴν οἰκουμένη.
Ἀφήσετε
τὴν ἀπονιά.
Βαστοῦν τὸν δίσκο μου 'πο μιὰ αἱ Μοῦσαι, κι' ἀπ' τὴν ἄλλη ὁ Λυτρωτής, καὶ ψάλλει.
- Εἶναι
'δικό μου τ' ὀρφανό·
καὶ 'πάνου 'κεῖ στὸν οὐρανό, δὲν θὰ μετανοήσῃ ὅποιος τὸ βοηθήσῃ. |
Βασίλης Δημητρίου - Αλέκα Αλιμπέρτη - Τα παιδιά κρατάν τον ήλιο
Τα παιδιά κρατάν τον ήλιο
Στίχοι:Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική:Βασίλης Δημητρίου
Ήρθανε κάποιοι κι είπανε τον ήλιο πως σκοτώσανε,
μα ν’ ακουστούν δε βρήκανε και τα παιδιά τους διώξανε.
Τα παιδιά κρατάν τον ήλιο
κι οι μανάδες τα παιδιά,
η ζωή μας κάνει κύκλο
και κρατάει τη λευτεριά.
Ήρθανε κάποιοι κι είπανε
πως τ’ άστρα τελειώσανε,
μα ήταν λόγια στα χαρτιά
που οι βροχές τα λιώσανε.
Τα παιδιά κρατάν τον ήλιο
κι οι μανάδες τα παιδιά,
η ζωή μας κάνει κύκλο
και κρατάει τη λευτεριά.
