Η τάξη μου

Γλώσσα

 

Για εξάσκηση στην ανάγνωση την δεύτερη σελίδα του ποιήματος.

Για ορθογραφία, από το τετράδιο εργασιών και τη σελίδα 30, το ποίημα "Καλημερούδια"

Ομοιοκαταληξία

  Η ομοιοκαταληξία είναι ένα από τα στολίδια τού στίχου, πού άρχισε να χρησιμοποιείται στην ποίηση κατά τούς Αλεξανδρινούς χρόνους. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν ομοιοκαταληξίες στα ποιήματα τους. 'Επίσης η «μοντέρνα» λεγόμενη ποίηση δε χρησιμοποιεί ομοιοκαταληξίες.

 Η ομοιοκαταληξία λέγεται ακόμη και ρίμα και στην καθαρεύουσα την έλεγαν «ομοιοτέλευτον»! Που τελειώνει δηλαδή κατά όμοιο τρόπο. Γιατί η ομοιοκαταληξία είναι αυτό ακριβώς : δυο ή περισσότεροι στίχοι να τελειώνουν με ομόηχες συλλαβές ή λέξεις.

Μεγάλη είναι η ποικιλία πού παρουσιάζουν οι ομοιοκαταληξίες

Άλλοτε ο ήχος είναι ίδιος μόνο στο τελευταίο τονισμένο φωνήεν:

διψώ –ψηλό

Άλλοτε περιλαμβάνει την τελευταία συλλαβή :

κοντά -κεντά

Άλλοτε και τμήμα της προηγούμενης συλλαβής:

            δάση -κεράσι

Άλλοτε δυο συλλαβές :

κεράσι - κοράσι

Άλλοτε και τμήμα της προ -προηγούμενης συλλαβής

κύματα - βήματα           

Άλλοτε τρεις ολόκληρες συλλαβές :

            σονέτα  - χρύσωνέ τα

Φυσικά η ορθογραφία δεν παίζει κανένα ρόλο. Σημασία έχει μόνον ο ήχος.

 Άλλη διάκριση γίνεται σύμφωνα με τα ζεύγη ομοιοκαταληξίας των στίχων:

• α) ζευγαρωτή : Ο πρώτος στίχος ομοιοκαταληκτεί με το δεύτερο, ο τρίτος με τον τέταρτο, ο πέμπτος με τον έκτο κτλ.
• β) πλεχτή : μέσα σ’ ένα τετράστιχο, ο πρώτος με τον τρίτο και ο δεύτερος με τον τέταρτο.
• γ) σταυρωτή : σε τετράστιχο ο πρώτος με τον τέταρτο και ο δεύτερος με τον τρίτο.

                                                    Μελέτη Περιβάλλοντος

Τα δάση εκπέμπουν σήμα κινδύνου σελ. 81

Δάση

    Το 25,4% της συνολικής έκτασης της Ελλάδας αποτελείται από δάση, καθιστώντας την τέταρτη σε δασικό πλούτο ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης. Τα ελληνικά δάση  στην πλειοψηφία τους είναι φυσικά και όχι τεχνητά. Χαρακτηρίζονται ως μεσογειακά. Πρόκειται για οικοσυστήματα που είναι προσαρμοσμένα σε ξηρά, ζεστά καλοκαίρια και σε ψυχρούς χειμώνες. Στη μεσογειακή και στην παραμεσόγεια ζώνη αναπτύσσονται δρυς, ενώ στον Θεσσαλικό κάμπο που υπάρχει πιο γόνιμο έδαφος αναπτύσσονται βελανιδιές. Συναντάμε βεβαίως και τα είδη δέντρων που εξαπλώνονται σε όλη την Ευρώπη όπως το πεύκο (Pinus silvestris), η ερυθρελάτη (Picea abies), και η οξιά (Fagus sylvatica).
   Η πανίδα του ελληνικού δάσους διακρίνεται από υψηλή βιοποικιλότητα. Πέρα από τα πολυάριθμα είδη πουλιών, ερπετών και εντόμων, αξιόλογη είναι και η ποικιλία των θηλαστικών που ζουν στα ελληνικά δάση, με πιο γνωστά από αυτά την καφέ αρκούδα (Ursus arctos), τον αγριόγατο (Felis silvestris), το τσακάλι (Canis aureus), το λύκο (Canis lupus) και τον ασβό (Meles meles). 

 (από τη σελίδα:http://www.visitgreece.gr/el/nature/forests)

   Τα πιο πολλά δάση της Ελλάδας βρίσκονται σε περιοχές που πέφτουν πολλές βροχές(Δυτική & Βόρεια Ελλάδα, Πελοπόννησος)