Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Τρεις Ιεράρχες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
    Ως Τρεις Ιεράρχες αναφέρονται οι τρεις επιφανείς άγιοι και θεολόγοι της χριστιανικής θρησκείας, προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Βασίλειος ο Μέγας και ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ή Γρηγόριος ο Θεολόγος.
  Αναδείχθηκαν πατέρες της εκκλησίας και άγιοι. Η σοφία και η δράση τους τους έδωσε τον τίτλο των μεγίστων φωστήρων, όπως ψέλνεται και στο τροπάριό τους: «Τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου θεότητος...».
  Και οι τρεις έδειξαν προσήλωση στη χριστιανική θρησκεία κι η ζωή τους ήταν γεμάτη από τους αγώνες τους γι' αυτή. Τα συγγράμματά τους, αλλά και η προφορική τους διδασκαλία έδωσαν δόξα και αίγλη στη χριστιανική παιδεία.
  Γαλουχημένοι με τα βαθιά νοήματα της θρησκείας και άριστοι γνώστες της αρχαίας ελληνικής σοφίας, συνδύασαν τις γνώσεις τους αυτές και πρόσφεραν τις πρώτες βάσεις στη διαμόρφωση της ελληνοχριστιανικής παιδείας και του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Για τη μεγάλη προσφορά τους στα γράμματα ανακηρύχτηκαν άγιοι προστάτες των γραμμάτων, των μαθητών και γενικά της σπουδάζουσας νεολαίας.
  Για τη σοφία τους και τη χριστιανική τους ζωή, η ορθόδοξη Εκκλησία τους ονόμασε αγίους και γιορτάζουν ο καθένας ξεχωριστά. Αλλά επειδή δημιουργήθηκε μια διαφωνία μεταξύ των χριστιανών για το ποιος από τους τρεις πρόσφερε τα περισσότερα, αποφασίστηκε και καθιερώθηκε από τα τέλη του 4ου αιώνα να υπάρχει και για τους τρεις μια κοινή γιορτή στις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους. Κι επειδή είναι και προστάτες των γραμμάτων, καθιερώθηκε αυτή η γιορτή να είναι και γιορτή των γραμμάτων και της ελληνοχριστιανικής παιδείας. Η καθιέρωση αυτή έγινε μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό και από το 1842 η γιορτή καθιερώθηκε ως εκπαιδευτική από τη σύγκλητο του πανεπιστήμιου Αθηνών. Η γιορτή αυτή επεκτάθηκε και στα γυμνάσια και στα δημοτικά σχολεία που την ημέρα αυτή αργούν και οργανώνουν διάφορες εκδηλώσεις και τελετές στη μνήμη των Αγίων.

Τούς τρείς μεγίστους φωστήρας, τής τρισηλίου θεότητος, τούς τήν οικουμένην ακτίσι, δογμάτων θείων πυρσεύσαντας· τούς μελιρρύτους ποταμούς τής σοφίας, τούς τήν κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας· Βασίλειον τόν μέγαν, καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, σύν τώ κλεινώ Ιωάννη, τώ τήν γλώτταν χρυσορρήμονι· πάντες οι τών λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν· αυτοί γάρ τή Τριάδι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσιν.
 

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Επανάληψη ενότητας " Η ελιά"

Γλώσσα
Επανάληψη ενότητας " Η ελιά"

1. Όταν μια λέξη τελειώνει σε φωνήεν και η λέξη που ακολουθεί αρχίζει από φωνήεν,

μερικές φορές χάνεται το τελικό φωνήεν της πρώτης λέξης. Τότε λέμε ότι η λέξη παθαίνει έκθλιψη
π.χ. θα αρχίσω θ’ αρχίσω.

μερικές φορές χάνεται το αρχικό φωνήεν της δεύτερης λέξης.
Τότε λέμε ότι η λέξη   παθαίνει αφαίρεση π.χ. τα έφερε τα ’φερε 


2. Όταν μια λέξη τελειώνει σε φωνήεν και η λέξη που ακολουθεί αρχίζει από σύμφωνο, μερικές φορές χάνεται το τελικό φωνήεν της πρώτης λέξης. Τότε λέμε ότι η λέξη παθαίνει αποκοπή.
π.χ. κόψε το κόψ’ το
  


Ο σύνδεσμος και, όταν παθαίνει έκθλιψη, γράφεται κι  
π.χ. και άλλη κι άλλη
Το επίρρημα μέσα, όταν παθαίνει έκθλιψη, γράφεται μέσ’
π.χ. μέσα από μέσ’ από,
ενώ όταν παθαίνει αποκοπή, γράφεται μες
π.χ. μέσα στο σπίτι
μες στο σπίτι



Όταν λέξεις ή προτάσεις τοποθε-τούνται η μια δίπλα στην άλλη, χωρίς να υπάρχουν ανάμεσα τους σύνδεσμοι (και, αλλά κτλ.) αλλά χωρίζονται μεταξύ τους με κόμμα (,) λέμε ότι έχουμε ασύνδετο σχήμα.

 
  
Οι αντωνυμίες που φανερώνουν πως το ίδιο πρόσωπο ενεργεί (κάνει κάτι) και το ίδιο δέχεται την ενέργεια λέγονται αυτοπαθείς αντωνυμίες:
ο εαυτός μου/σου/του,της,του/
μας/σας/τους.
 

Παράγραφος είναι ένα κομμάτι του κειμένου που αναπτύσσει μια ιδέα, ένα νόημα. Το νόημα κάθε παρα-γράφου, ενώ συνδέεται με το νόημα των υπόλοιπων παραγράφων του κειμένου, είναι ξεχωριστό.



Γράφονται με κεφαλαίο:
τα κύρια ονόματα: ονόματα ανθρώπων (Μαρία), ζώων (Αζόρ), τόπων (Λάρισα), ποταμών (Πηνειός), βουνών (Όλυμπος), λιμνών (Πρέσπες), κτλ.
τα ονόματα των ημερών (Κυριακή), μηνών (Αύγουστος) και εορτών άσχα)
τα εθνικά (Έλληνας, Κινέζος)
τα ονόματα κτιρίων (Αρχαιολογικό Μουσείο), πλοίων (Αίολος)
οι τίτλοι λογοτεχνικών έργων (ο Μάγκας της Πηνελόπης Δέλτα) και έργων τέχνης (η Νίκη της Σαμοθράκης)
οι τιμητικοί τίτλοι (Αξιότιμε, Σεβασμιότατε)
      Ενώ τα εθνικά ονόματα γράφονται με κεφαλαίο π.χ. ο Μανόλης είναι Έλληνας, τα επίθετα που παράγονται από αυτά γράφονται με μικρό π.χ. το ελληνικό λάδι είναι το καλύτερο.
  

    Περιεκτικά λέμε τα ουσιαστικά που δείχνουν το μέρος όπου υπάρχουν πολλά όμοια πρόσωπα, ζώα ή πράγματα.
Εξαιρούνται:
Μακεδόνας, Στρυμόνας, κανόνας, κηδεμόνας
 
Παθητική φωνή
Αόριστος
Οριστική
Υποτακτική
Προστακτική
ψήθηκα
(να) ψηθώ
-
ψήθηκες
(να) ψηθείς
ψήσου
ψήθηκε
(να) ψηθεί
-
ψηθήκαμε
(να) ψηθούμε
-
ψηθήκατε
(να) ψηθείτε
ψηθείτε
ψήθηκαν
(να) ψηθούν
-


Σχηματίζουμε υποκοριστικά με τις καταλήξεις: -άκι, -άκος, -ούλα, -ίτσα, -άκης, -ούλης
  


Ενικός Αριθμός
Ονομ.
η    τροφή
η    γεύση
Γεν.
της τροφής
της γεύσης
Αιτ.
την τροφή
τη   γεύση
Κλητ.
       τροφή
       γεύση
Πληθυντικός Αριθμός
Ονομ.
οι    τροφές
οι    γεύσεις
Γεν.
των τροφών
των γεύσεων
Αιτ.
τις   τροφές
τις   γεύσεις
Κλητ.
        τροφές
        γεύσεις